Ozon lepszy od tlenu
Co to jest ozon ?
Ozon (O3) jest wysokoenergetyczną, allotropową odmianą tlenu o ciężarze cząsteczkowym 48. Gęstość względna ozonu gazowego w stosunku do powietrza wynosi 1,6. Ozon w temperaturze pokojowej jest bezbarwnym, lekko niebieskim gazem, który wyczuwalny jest przy stężeniu 1:600. Łatwo rozpuszcza się w wodzie (15 razy lepiej niż tlen) i przyłącza się do podwójnego wiązania w związkach organicznych. Jest jednym z najsilniejszych utleniaczy. Stosowany jest powszechnie na świecie do uzdatniania wody pitnej. Ozon łatwo przekształca się w tlen, wyzwalając jednocześnie bardzo aktywny tlen atomowy.
Ozon powstaje z tlenu atmosferycznego pod wpływem wyładowań elektrycznych i promieniowania ultrafioletowego. Stosowanie ozonu w medycynie polega na wytwarzaniu go z tlenu medycznego i podawaniu w mieszaninie z tlenem. Z biochemicznego punktu widzenia najważniejszymi związkami ozonu są jego połączenia z organicznymi związkami nienasyconymi, czyli ozonki. Ozon zawarty w mieszaninie ozonowo-tlenowej przyłącza się do podwójnego wiązania tak, że między atomami węgla powstaje wiązanie eterowe i drugie nadlenkowe. Z punktu widzenia ozonoterapii największe znaczenie mają nadtlenki związków organicznych oraz powstawanie jonu ponadtlenkowego O2.
Jaki wpływ ma ozon na ludzki organizm?
» ozon pomaga wątrobie przy odtruwaniu,
» likwiduje skutecznie tłuszcze (cholesterol i trójglicerydy) tłuszcze te są bardzo szkodliwe dla naczyń krwionośnych (zawał serca),
» poprawia przemianę materii w komórkach,
» likwiduje i obniża zawartość kwasu moczowego we krwi,
» w znacznym stopniu likwiduje toksyny,
» poprawia krążenie krwi, likwiduje zatory i zapobiega powstawaniu nowym,
» redukuje zlepianie się czerwonych krwinek, poprawia transport tlenu i przepływ krwi,
» zwiększa wchłanianie tlenu przez tkanki,
» niszczy grzyby, bakterie, wirusy i zapobiega ich ponownemu powstaniu,
Rodzaje ozonoterapii
Ozonoterapia ma ok. 80 lat i jest stosowana na całym świecie z dużym sukcesem. Ozonoterapię stosuje się w wielu formach leczenia takich jak:
» zastrzyki domięśniowe, podskórne i dożylne,
» zastrzyki dożylne i dotętnicze mieszane z własną krwią pacjenta - autohemotransfuzja,
» hiperbaryczna terapia ozonowa,
» działanie mieszaniną tlenowo - ozonową w gazie na skórę.
W tej terapii istnieje możliwość dokładnego dozowania ozonu jak nigdy dotąd. Ozon zostaje dodany do hemoglobiny i osocza krwi za pomocą naczynia podciśnieniowego. Ozon i tlen są przyjmowane za pomocą tej metody w znacznych ilościach i dostarczane do systemu naczyniowego w miejscu zapalnym. Działanie tej terapii, która zależna jest od ilości i stężenia ozonu jest potwierdzona naukowo przez wielu terapeutów. Nie przynosi ona żadnych skutków ubocznych.
Zastosowanie terapii ozonowej przynosi wielkie efekty w leczeniu następujących chorób:
» zwyrodnienia stawów,
» reumatyzm,
» lumbago,
» dna moczanowa,
» choroby skórne (trądzik, egzema, atopowe zapalenie skóry),
» trudno gojące się rany, odleżyny, owrzodzenia,
» zespół przewlekłego zmęczenia,
» zawroty głowy,
» migreny,
» uszkodzenia wątroby spowodowane alkoholem i wirusami,
» zaburzenia ukrwienia kończyn,
» zaburzenia krążenia,
» zmiany miażdżycowe,
» cukrzyca,
» nieżyty żołądkowo - jelitowe,
» stany zapalne i owrzodzenia jelita grubego,
Najważniejszym zastosowaniem ozonoterapii jest działanie profilaktyczne. Szczególnie przy istniejącym ryzyku jak: nikotynizm, wysoki poziom cholesterolu, podwyższona ilość kwasu moczowego, wysokie ciśnienie krwi, cukrzyca.
Przed 50 laty średnia długość życia ludzi wynosiła 50 lat. Dziś wynosi 70-77 lat. W wieku średnim nasilają się ogólne zmiany w tkankach takie jak: zwapnienie tętnic wszystkich naczyń (zawał serca, zaburzenia ukrwienia kończyn, udar mózgu itd.) słabsze wchłanianie tlenu przez płuca, ogólne osłabienie organizmu. Negatywne zmiany w ciele człowieka uzasadnione są złym zaopatrzeniem w tlen a tym samym pogarszającą się przemianą materii, dlatego też ozonoterapia jest w stanie zapobiegać chorobom poprzez jej biochemiczny i fizjologiczny sposób działania.
Ozonoterapia powinna być stosowana szczególnie w stadium początkowym choroby, gdyż wtedy przynosi najlepsze efekty lecznicze.